Lifebook

Μαριάννα Τόλη: «Η τέχνη έχει τη δύναμη να μετουσιώνει κάθε δυστυχία και θλίψη»

Της Πέννυς Κροντηρά

Μία ευφάνταστη επιχειρηματική όσο και καλλιτεχνική πρόταση μας συστήνει φέτος η Μαριάννα Τόλη προσκαλώντας όσους αγαπούν την παλιά καλή και ποιοτική μουσική να πιουν το ποτό τους στην «Μπουάτ μετά το Θέατρο», στο Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου κάθε Παρασκευή βράδυ. Η Μαριάννα Τόλη μιλά στο Lifebook για αυτή την απόφαση αλλά και για την ανταπόκριση του κόσμου. Πάντα δραστήρια και δημιουργική συνεχίζει να μας ξαφνιάζει με το πλήθος των καλλιτεχνικών της ιδεών.

Κάθε Παρασκευή νύχτα ταξιδεύουμε με ελληνική μουσική; Πως προέκυψε αυτό;

Οι άνθρωποι που αγαπάνε το θέατρο, όταν βγαίνουν από μια παράσταση που τους έχει επηρεάσει και ίσως συγκινήσει, θέλουν να κρατήσουν για λίγο ακόμη κοντά τους την αίσθηση της τέχνης που τόσο μας θεραπεύει. Η Μπουάτ στο Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου δίνει στον κόσμο την ευκαιρία να ηρεμήσει και να βρει τον ξεχασμένο του εαυτό σιγοτραγουδώντας γνωστές και αγαπημένες μελωδίες. Σε τέτοιες στιγμές μπορεί να ξανασκεφτεί με άλλο μάτι κάποιο έργο που είδε και να νοιώσει πως πέρασε σε κάποια άλλη διάσταση. Ίσως γαληνέψει και δει την ζωή για λίγο με διαφορετικό τρόπο. Και όσα του φαινόταν άλυτα και μπερδεμένα να του φανούν τώρα απλά και όχι τόσο σημαντικά. Ίσως γαληνέψει στο άκουσμα και στις ερμηνείες σπουδαίων τραγουδιστών και ηθοποιών όπως είναι η Αντιγόνη Ψυχράμη, η Άννα Φιλιππάκη, η Άντεια Ολυμπείου και ο Χρήστος Γεωργαλής. Ίσως οι νοσταλγικές νότες στο πιάνο που μας χαρίζει ο Αλέξανδρος Μπαζάνης να ξυπνήσουν ξανά μια χαμένη ευαισθησία. Στη ζωή κάθε μας πράξη πρέπει να έχει καλό σκοπό. Η Μπουάτ Μετά το Θέατρο ελπίζουμε πως έχει καλό και συγχρόνως διασκεδαστικό σκοπό.

Τι σας λένε οι μέχρι σήμερα θεατές σας;

Δεν νομίζω πως χρειάζονται λόγια, παρόλο που ακούμε πολλά καλά. Βλέπουμε με τι προσοχή ακούνε τα αγαπημένα τους τραγούδια και πόσο συμμετέχουν στο πρόγραμμα. Τους αρέσει η επιλογή των τραγουδιών και η αρμονία των φωνών, οι ερμηνείες και η ατμόσφαιρα της μπουάτ. Συντελείται κάτι σαν ένα μυστήριο που διακόπτεται από τα γέλια των κωμικών τραγουδιών και τα χειροκροτήματα-έκπληξη για κάθε επιτυχία που ακούγεται τις τρείς ώρες του προγράμματος.

Πιστεύετε ότι κόντρα στη δυστυχία και τη θλίψη της εποχής είναι το τραγούδι, η τέχνη, η μουσική;

Πιστεύω πως η τέχνη έχει τη δύναμη να μετουσιώνει κάθε δυστυχία και κάθε θλίψη αν της το επιτρέψουμε. Και λέω αν της το επιτρέψουμε γιατί ένας δυστυχισμένος που πεινάει ή που είναι άστεγος πρέπει να βρει πρόσθετη δύναμη μέσα του για να ξεφύγει από το εσωτερικό του χάος και να επιτρέψει στο εαυτό του να ακούσει ένα τραγούδι η να συγκινηθεί. Αν όμως έστω και για λίγο αφεθεί και ξεχάσει τα δεινά του, η μουσική, η τέχνη, θα τον ταξιδέψει πέρα από τα δύσκολα βιώματα και θα αισθανθεί μια ανάταση. Με δέος τραγούδησα μια φορά σε άστεγους και τα έχασα. Θα μπορούσαν να ήταν και οι πιο πλούσιοι άνθρωποι του κόσμου έτσι όπως ξέχασαν ξαφνικά πως δεν είχαν στέγη και φαγητό και έδειχναν την χαρά τους. Ίσως και καλύτερα από τους πλούσιους. Αλλά η τέχνη και όλες της οι μορφές, ποίηση, τραγούδι, μουσική, θέατρο, ζωγραφική, γλυπτική αν βρει έστω και μια χαραμάδα στην ψυχή του ανθρώπου, μπορεί να κάνει το θαύμα της.

Η ευαισθησία σας για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι γνωστή. Πρόσφατα ανοίξατε το θέατρο για τα παιδιά των προσφύγων στην Αθήνα. Θα συνεχίσετε με τέτοιες πρωτοβουλίες;

Μα βέβαια θα το κάνω και το κάνω. Η έννοια της φιλανθρωπίας για μένα, όμως είναι κάτι ευρύτερο. Δεν περιορίζεται μόνο σε αυτούς που δεν έχουν αλλά ακόμα και σε αυτούς που ίσως φαινομενικά να μη τους λείπει τίποτα. Και όμως ως άνθρωποι θα ήταν καλό να αναπτύξουμε την διαίσθηση να βλέπουμε τι λείπει από τον συνάνθρωπό μας και να το δίνουμε σε κάθε στιγμή εφόσον βέβαια έχουμε την γενναιοδωρία και τα μέσα να το κάνουμε. Και αν θέλουμε να το προχωρήσουμε λίγο περισσότερο ας θυμηθούμε τα λόγια του Χαλίλ Γκιμπράν : Γενναιοδωρία δεν είναι να μου δίνεις αυτό που εγώ χρειάζομαι περισσότερο από σένα αλλά αυτό που εσύ χρειάζεσαι περισσότερο από μένα. Βαθύς στοχασμός αλλά πολύ αληθινός. Ευχαριστώ.