TERROR
Μία πτήση. Μία έκρηξη. Μία δίκη.

Λίγα λόγια από τους δημιουργούς της παράστασης

Γιώργος Οικονόμου – σκηνοθεσία

Terror, τρόμος ή τρομοκρατία. Έχει η κοινωνία τα απαραίτητα εργαλεία για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας; Έχει  στρατιωτική δύναμη, εξοπλισμό   ασύλληπτο και προσωπικό εκπαιδευμένο για κάθε αποστολή. Έχει όμως λύσει τα νομικά, φιλοσοφικά και ηθικά ζητήματα που αφορούν στην αξία της ανθρώπινης ζωής; Μπορεί η κοινωνία να θυσιάσει ζωές αθώων για να σώσει ζωές άλλων, έστω και περισσοτέρων, αθώων;  Στα χρόνια που ακολούθησαν το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης τα ερωτήματα αυτά είναι πλέον φλέγοντα ζητήματα κι η ανάγκη να απαντηθούν επανέρχεται διαρκώς κι επιτακτικά.  Ο επισμηναγός Κοχ της πολεμικής αεροπορίας της Γερμανίας καταρρίπτει ένα Airbus της Lufthansa. Οι αεροπειρατές που το έχουν καταλάβει απειλούν να το ρίξουν σε ένα κατάμεστο στάδιο που διεξάγεται ένας ποδοσφαιρικός αγώνας Ο επισμηναγός αποφασίζει να παρακούσει τις ρητές διαταγές που έχει να μην χτυπήσει το Airbus.  Αποφασίζει να θυσιάσει 164 ζωές για να σώσει 70.000. Σε μια αποστροφή του λόγου της η εισαγγελέας λέει: «Κάνουμε λάθη και τα επαναλαμβάνουμε κάθε φορά εκ νέου, πράγμα που είναι στη φύση μας». Ήθος, συνείδηση, κοινή λογική, δίκαιο. Κάθε ένας από αυτούς τους όρους είναι ευαίσθητος, μεταβάλλεται από περίπτωση σε περίπτωση κι είναι από τη φύση τους έτσι φτιαγμένοι ώστε να μην μπορούμε να είμαστε σίγουροι πια πράξη είναι η σωστή σήμερα κι αν οι συλλογισμοί μας θα ισχύουν το ίδιο και αύριο.  Το δικαστήριο είναι η σκηνή του Terror. Είναι ο τόπος σύγκρουσης  ιδεών, στόχων, χαρακτήρων και προσωπικοτήτων σε μια δίκη ύψιστης  σημασίας . Είναι μια δίκη σταθμός, σαν την δίκη της Ιωάννας της Λορένης, του Ντρέιφους σαν τις αντιρατσιστικές δίκες της Αλαμπάμα κι οι συγκρούσεις που παρακολουθεί ο θεατής εύκολα παραπέμπουν και στην Αντιγόνη του Σοφοκλή, αλλά και στον Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπηρ. ‘Ένορκοι σ’ αυτήν την παράσταση είναι οι θεατές. Αθώος ή Ένοχος; Αυτοί αποφασίζουν.

Μιρέλλα Παπαοικονόμου – διασκευή

Με το έργο του αυτό, ο Ferdinand von Schirach, τραβά με βία το πάπλωμα από την ωραία κοιμωμένη μας ηθική. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες, ένιωσα στους ώμους μου το βαρύ φορτίο που εσκεμμένα εναποθέτει ο συγγραφέας στον ανυποψίαστο θεατή. Ευθύνη. Μια ευθύνη που όσο βυθιζόμουν μέσα σε αυτή, γινόταν όλο και πιο προσωπική. Χωρίς καν να το καταλάβω, είχα βρεθεί σε πόλεμο με την ίδια μου την συνείδηση. Η σιγουριά, της αίσθησης δικαίου μέσα μου, κλονίστηκε. Στον αντίποδα της αμφισβήτησης, ο κατηγορούμενος μετατρέπεται στον απόλυτο ήρωα μιας τραγωδίας. Ο Schirach αφήνει στον θεατή την ευθύνη της προσωπικής του κάθαρσης. Η μοίρα ενός τραγικού ήρωα στα χέρια της συλλογικής μας συνείδησης. Ένας ευφυής ελιγμός που με γοήτευσε, με συγκλόνισε και με έφερε ένα βήμα πιο κοντά σε έναν «εαυτό» άγνωστο που όλοι μας κουβαλάμε, ελπίζοντας πως κάποτε θα γνωρίσουμε. Ολοκληρώνοντας την διασκευή του θεατρικού έργου είμαι πλέον βέβαιη πως οι θεατές που θα παρακολουθήσουν αυτή την παράσταση, θα αναμετρηθούν κι εκείνοι με άγνωστες πτυχές της συνείδησής τους.

Ευαγγελία Α. Νάνου – μετάφραση

Οκτώβριος του 2016. Τα γερμανικά Γυμνάσια δέχονται την πρόταση να μελετήσουν και να εντρυφήσουν στο θεατρικό έργο «Terror» του Φέρντιναντ φον Σίραχ. Έκτοτε και για μήνες αποτέλεσε δημόσιο ανάγνωσμα στα γερμανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα μέσης εκπαίδευσης. Το ίδιο διάστημα στην Γερμανία οι συζητήσεις για το έργο μονοπωλούν τα μέσα ενημέρωσης και τον έντυπο τύπο. Το έργο γυρίστηκε κατόπιν κινηματογραφική ταινία και πυροδότησε ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον της γερμανικής κοινής γνώμης. Αποφασίζω να το μεταφράσω. Ο εκδοτικός οίκος «Ηριδανός» στην Αθήνα αποφασίζει να το εκδώσει. Και η ιδέα γεννιέται! Η πλοκή με συνεπήρε, με καθήλωσε και με «έβαλε» απέναντι από τον καθρέπτη. Με έκανε κριτή και συνάμα συνένοχο. Έβγαλα τα συμπεράσματά μου. Το θέμα είναι άκρως επίκαιρο, κοινωνικοπολιτικό. Ταρακουνάει τον θεατή, ταρακουνάει την κοινωνία μας. Η προβληματική είναι σύγχρονη αλλά και ταυτόχρονα διαχρονική. Αφετηρία της μυθοπλασίας αποτελεί ένα «φανταστικό» συμβάν που προκαλεί μια πραγματικά φιλοσοφική συζήτηση. Η γλώσσα ασφαλώς ξύλινη, άμεση, ρεαλιστική, ορθολογιστική, χωρίς ιδιαίτερες συναισθηματικές χροιές. Το συναίσθημα προκαλεί «σοκ», τραντάζει και φοβίζει. Δεν είναι ευπρόσδεκτο. Παρόλο που πρόκειται για τον ακαριαίο θάνατο πολλών αθώων ψυχών, το συναίσθημα εδώ το προσπερνάμε. Δεν υπάρχει καθόλου χώρος παρερμηνείας των διαλόγων. Ψυχρός ανταγωνισμός μεταξύ ορθολογισμού (αριθμοί) και συνείδησης (χρόνος). Οι αριθμοί, οι υπολογισμοί, οι συσχετισμοί παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο όλο συμβάν, όπως ακριβώς το ξέρουμε και από τις αρχαίες τραγωδίες. Ο χρόνος εκλαμβάνεται ως μάρτυρας αυτής της ανθρώπινης περιπέτειας, ως αυτός που μπορεί να «λυτρώσει» την αλήθεια και να φέρει στο φως το δίκαιο. Η ουσία του έργου προδίδει τάσεις συνειδητής επαγρύπνησης, προκαλώντας την σύγκρουση των απόψεων και των επιχειρημάτων, διεγείροντας και αφυπνίζοντας το κριτικό πνεύμα και την κριτική σκέψη των θεατών. Ξαφνικά και άμεσα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον Νόμο, με τους «άγραφους νόμους», με την δικαιοσύνη- και τελικά με την αυταπάτη ότι αυτοί οι προβληματισμοί ανήκουν σε άλλους. Όλα μας φαίνονται τόσα μακρινά και όμως είναι τόσο κοντά μας.

* Το έργο «TERROR» του ΦΕΡΝΤΙΝΑΝΤ ΦΟΝ ΣΙΡΑΧ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ηριδανός» σε μετάφραση Ευαγγελίας Α. Νάνου με τον τίτλο «Στον αστερισμό του τρόμου».