Από Σπυριδούλα Μπιρμπίλη
18 μήνες μετά…..Ποιός να το περίμενε! Επιτέλους όμως ξαναζήσαμε και πάλι τη μαγεία να σβήνουν τα φώτα κι ένας ολόκληρος κόσμος να ζωντανεύει μπροστά μας! Επιτέλους θέατρο και πάλι!!!! Κι ήμασταν τόσο τυχεροί που η πρώτη μας παράσταση ήταν «Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου», της Άλκης Ζέη σε εκπληκτική σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.
Η υπόθεση γνωστή και πάντα επίκαιρη. Αυτή την εβδομάδα λίγο περισσότερο επίκαιρη λόγω της εθνικής επετείου. Αλλά το «Ποτέ ξανά» υπάρχει πάντα μέσα μας. Ποτέ ξανά πόλεμος, ποτέ ξανά φασισμός, ποτέ ξανά να μην πεινάσουν παιδιά, ποτέ ξανα να μην χρειαστεί να στερηθούμε ελευθερίες με κόπο κατακτημένες.
Ερμηνεία, σκηνικά, μουσική, φώτα και κουστούμια μας μεταφέρουν στα μαύρα εκείνα χρόνια του πολέμου και της κατοχής. Εξαιρετικοί όλοι οι ηθοποιοί κατάφεραν να μας μαγέψουν.
Μια επέτειος αξίζει να γιορτάζεται με όλους τους τρόπους. Ο δικός μου φόρος τιμής λοιπόν σε όσους πολέμησαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι θα είναι παιχνίδια ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.
ΠΡΙΝ …
- Διαβάζουμε. «Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου» της Άλκης Ζέη. Αν ακόμα δεν το έχετε διαβάσει βάλτε το στις προτεραιότητές σας. Ένα επίσης εξαιρετικό βιβλίο που μιλάει με απλό και κατανοητό τρόπο για τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου είναι το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά «Το έπος του ‘40» (εκδ. Παπαδόπουλος). Ειδικά για μικρότερες ηλικίες καθώς είναι σύντομο και γραμμένο σε έμμετρο λόγο.
- Ρόλος στον τοίχο. Είναι μια τεχική του εκπαιδευτικού θεάτρου με την οποία κατανοούμε το ρόλο και τα συναισθήματά του. Σχεδιάζετε ένα ανθρώπινο περίγραμμα. Ρωτάτε το παιδί πώς αισθάνεται σήμερα που θα πάτε στο θέατρο και το γράφετε έξω από το περίγραμμα. Χαρά που δεν έχουν σχολείο; Ανυπομονησία να δουν τους φίλους τους; Μετά την παράσταση μπορείτε να ρωτήσετε τα παιδιά πώς νομίζουν ότι αισθανόταν ο Πέτρος και να γράψετε τις απανήσεις τους μέσα στο περίγραμμα. Εναλλακτικά αντί για συναισθήματα μπορείτε να γράψετε έξω και μέσα από το περίγραμμα τι κάνει τα παιδιά και τον Πέτρο αντίστοιχα χαρούμενους. Θα συνειδητοποιήσουν πόσα από αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα, όπως π.χ. μια φέτα ψωμί, ήταν λόγος να ενθουσιαστούν τα παιδιά της εποχής εκείνης.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ…
- Κατασκευή- Δημιουργική γραφή: Θυμάμαι ακόμα πόσο εντύπωση μου είχε κάνει ως παιδί όταν είχα διαβάσει τότε στο βιβλίο της Άλκης Ζέη ότι ο Θόδωρος, δηλαδή η χελώνα, ζει τόσα πολλά χρόνια! Πώς θα σας φαινόταν λοιπόν να γράφαμε κι εμείς στην πλάτη μιας χελώνας ένα μήνυμα για το μέλλον; Τι θα μπορούσε να γράψει ένα παιδί του 2021 που να έχει νόημα να διαβαστεί από ένα άλλο παιδί σε 20,30 ή 50 χρόνια από τώρα; Φυσικά δε θα ταλαιπωρήσουμε μια αληθινή χελώνα αλλά θα μπορούσαμε να γράψουμε κάτι σε ένα «καβούκι» από χαρτί ή, γιατί όχι, από πηλό! Ζωγραφίστε λοιπόν μια όμοφη χελωνίτσα κι αφήστε το μήνυμά σας στις επόμενες γενιές!
- Τα ξαφνιάσματα: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Ο Πέτρος είναι ένα παιδί, πάνω κάτω ίδιας ηλικίας με τους θεατές της παράστασης. Ξαφνικά η ζωή του θα αλλάξει, όσα ήξερε μέχρι τότε θα ανατραπούν βίαια κι εκείνος θα ξεκινήσει έναν «περίπατο» διαφορετικό. Δεν παύει όμως να είναι παιδί που πάντα θέλει να παίξει και να γελάσει. Ακόμα κι όταν πεινάει. Στο παιχνίδι αυτό θα εξερευνήσουν τα παιδιά σωματικά πώς είναι να ζεις μια κατάσταση και ξαφνικά να αλλάζουν όλα. Σε καμία περίπτωση δεν είναι καταστάσεις που πλησιάζουν έστω και ελάχιστα όσα βίωσε ο Πέτρος. Είναι μονάχα ένας τρόπος να βιώσουμε μια ξαφνική αλλαγή και πως αυτή επηρεάζει άμεσα την αντίδρασή μας. Και συζητώντας μετά με τα παιδιά να δούμε πώς σκέφονται ότι επηρέασε ο πόλεμος τον Πέτρο.
Βάζοντας μουσική καλούμε τα παιδιά να κινηθούν στον χώρο δίνοντας μια ορισμένη συνθήκη. Π.χ. «Περπατάς χαρούμενος μια ηλιόλουστη μέρα και στρώνεις τα πράγματα σου για πικ νικ». Αφού αφήσουμε τα παιδιά να αυτοσχεδιάσουν σωματικά για λίγο την κατάσταση, σταματάμε τη μουσική και λέμε «Ξαφνικά….έπιασε μια καταρρακτώδης βροχή!». Τι θα κάνουν τα παιδιά; Πώς θα φανεί αυτό σωματικά; Ιδέες για «ξαφνικές αλλαγές» θα σκεφτείτε πολλές αν ανατρέξετε απλώς στην καθημερινότητά μας. Γιατί η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές κι ανατροπές! «Μαγειρεύεις και περιμένεις να έρθει η αγαπημένη σου δασκάλα. Ξαφνικά…..το φαγητό μυρίζει καμμένο!/ Ετοιμάζεσαι για τη γιορτή του σχολείου όπου έχεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ξαφνικά…..το πρόσωπό σου γεμίζει σπυράκια!» και πολλά πολλά ακόμα!
Ας παίξουμε όλοι μαζί και πάλι! Ας δούμε θέατρο! Ας διασκεδάσουμε! Να χαρούμε την ελευθερία μας, να βγαίνουμε στους δρόμους κι ας ευχηθούμε κι εμείς μαζί με τους ηθοποιούς «Ποτέ ξανά!»
Πηγή: ΤΕΧΝΕΣ PLUS
