Η Μαριάννα Τόλη συζητά με τη Μαρίκα Αρβανιτοπούλου για τη Μπουάτ μετά το Θέατρο
Μπουάτ μετά το θέατρο… Είδατε μια παράσταση, περάσατε καλά… Καιρός να περάσετε καλύτερα, δεν νομίζετε; Η πολύ μεγάλη καλλιτέχνιδα που ακούει στο όνομα Μαριάννα Τόλη, ο άνθρωπος με τις άπειρες σπουδές και τα ακόμα περισσότερα ταλέντα, ο «θηλυκός Σαββόπουλος» της εποχής της, η κοπέλα που τραγούδησε μοναδικά «Πάμε για δουλειά», μας περιμένει κάθε Παρασκευή στο φουαγιέ του Νέου Θεάτρου Βασιλάκου. Παρέα με μερικούς ακόμα καταπληκτικούς τραγουδιστές/μουσικούς, θα επισκεφτούμε τις μεγάλες μουσικές επιτυχίες της πατρίδας μας, το παρελθόν, ίσως και το μέλλον… Η Μαριάννα είναι ο άνθρωπος που πολλοί θα πρέπει να ευγνωμονούν για το μιούζικαλ στη χώρα μας, είναι όμως και η μεγάλη κουλ αδελφή που όλοι θα θέλαμε να έχουμε. Κάποια στιγμή έριξα μια ματιά πίσω από τον ώμο μου και είδα ένα κορίτσι να τραγουδάει «Μα η μουσική πάντα μια γλυκιά ζάλη»… Και θυμήθηκα εκείνο το κοντοστουπάκι που φώναζε όλο χαρά μπροστά στο ασπρόμαυρο χαζοκούτι, όταν το κλικ του μετρονόμου μας εισήγαγε σε μια από τις πιο ωραίες μελωδίες όλων των εποχών. Κυρίες και κύριοι, η κυρία Μαριάννα Τόλη! Θερμές ευχαριστίες στην έτερη κυρία της παρέας, τη Μαρίκα Αρβανιτοπούλου, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή εδώ η συνέντευξη.
του Κώστα Κούλη, Πηγή noizy.gr
Πώς σας ήλθε η ιδέα για τη «Μπουάτ μετά το θέατρο»; Ο τίτλος αφορά ακριβώς αυτό; Πάμε σε μία παράσταση και μετά ερχόμαστε σε σας για να ακούσουμε αγαπημένα τραγούδια;
Σχεδόν πάντα μετά από μια παράσταση ήθελα να κρατήσω την ατμόσφαιρα, τη λεπτή ενέργεια ενός θεατρικού έργου λίγο πάρα πάνω και έβρισκα όμορφη την ιδέα να μείνω ήσυχα σε κάποιο χώρο χωρίς δυνατή μουσική και ατέρμονες συζητήσεις χωρίς ουσία. Ένας τέτοιος χώρος θα προσέφερε ποιότητα και θα θύμιζε τις καλές εποχές της ελληνικής μουσικής. Η ιδέα μου φάνηκε πολύ γοητευτική. Οι μουσικοί συνοδοιπόροι, Αντιγόνη Ψυχράμη, Άννα Φιλιππάκη, Άντεια Ολυμπίου και οι Χρήστος Γεωργαλής, Σωκράτης Μαϊδώνης, με υπέροχη συνοδεία το πιάνο του Αλέξανδρου Μπαζάνη. Με τις σπάνιες φωνές και ερμηνείες τους αυτοί οι καλλιτέχνες αποπνέουν αυτή την ποιότητα που όλοι μας έχουμε τόσο ανάγκη στις μέρες μας.
Επιλέξατε τα τραγούδια με γνώμονα το γούστο σας, την καρδιά σας και το τι θα ερμηνεύατε αν είχατε πλήρη ελευθερία επιλογής;
Απόλυτα. Δεν έχουμε τίποτα να προωθήσουμε εμπορικά παρά μόνο να θυμίσουμε και να τιμήσουμε ό,τι αγαπήσαμε. Συνθέτες, στιχουργούς, πρώτους ερμηνευτές. Φτιάξαμε ένα πρόγραμμα από περίπου 60 τραγούδια γνωστά σε όλους μας και κυρίως πολύ αγαπημένα. Άρα γνώμονας μόνο η αγάπη και ο θαυμασμός για τραγούδια που χάραξαν και σφράγισαν μια ολόκληρη εποχή, όπως λέει και το τραγούδι του Γιώργου Χατζηνάσιου και της Σέβης Τηλιακού.
Πώς αντιδρά το κοινό σας στα κομμάτια που παρουσιάζετε;
Μας ξαφνιάζει κάθε παρασκευή η ησυχία και η προσήλωση με την οποία ακούνε οι άνθρωποι που παρακολουθούν το πρόγραμμα. Παρακολουθούν σαν να βλέπουν μια θεατρική παράσταση χωρίς να μιλάνε και χωρίς σχεδόν να πίνουν. Είναι μια υπέροχη και παράξενη εμπειρία. Τραγουδούν μαζί μας, γελάνε στα διασκεδαστικά τραγούδια και δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον στις προβολές που καταγράφουν τα ονόματα των συνθετών και των στιχουργών. Είναι σαν μη ήξεραν ποιοι είναι οι δημιουργοί τους. Την υπέροχη αυτή ελληνική μουσική τη χρωστάμε σε αυτούς τους συγκεκριμένους συνθέτες και στιχουργούς και πρέπει να τους αναφέρουμε πάντα για να μας γίνουν συνείδηση. Ως τραγουδιστές τους χρωστάμε πολλά.
Θα λέγατε πως το συναίσθημα που πηγάζει από αυτή τη δουλειά σας είναι γλυκιά μελαγχολία;
Ίσως έχει μια γλυκύτητα γιατί ο κόσμος λέει ότι τους γαληνεύουμε και αυτή τη γαλήνη την έχουμε όλοι ανάγκη, αλλά η εμπειρία φέρνει μαζί με την ποιότητα κάτι σαν εξαγνισμό από το στρες και τη πίεση της ημέρας. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να προσφέρεις μια τέτοιου είδους διασκέδαση και να πυροδοτείς μνήμες μιας αθώας εποχής.
Αλλάζετε το ρεπερτόριο από βραδιά σε βραδιά; Κάνετε διάφορες προσθήκες; Ανάλογα με τι;
Είναι δύσκολο να αλλάζουμε πολύ το πρόγραμμα γιατί πίσω από μας προβάλλονται οι πληροφορίες των τραγουδιών και φωτογραφίες που έχει φτιάξει με απαράμιλλο ταλέντο ο Κωνσταντίνος Γκαρίνης.
Μέχρι πότε θα απολαμβάνουμε τη «Μπουάτ…»; Τι προτίθεστε να κάνετε στη συνέχεια;
Έχουμε ακόμα δύο Παρασκευές μέχρι να τελειώσουμε ως την Κυριακή των Βαΐων. Αισθάνομαι πως πρέπει να συνεχίσουμε και του χρόνου για να δώσουμε στη Μπουάτ την ευκαιρία να δημιουργήσει μία καινούργια κατάσταση αρμονίας και ενότητας μεταξύ καλλιτεχνών και κοινού. Η σύζευξη είναι θεραπευτική και το φουαγιέ του Θεάτρου Κατερίνας Βασιλάκου απόλυτα κατάλληλο για ζεστασιά και εγγύτητα.
Έχετε σπουδάσει θέατρο, χορό… Έχετε πτυχίο ψυχολογίας… Έχετε ασχοληθεί πολύ με τα παιδιά. Τι είναι αυτό που σας ιντριγκάρει περισσότερο για να συνεχίσετε την πνευματική σας καλλιέργεια;
Μα η ίδια η πνευματική καλλιέργεια πηγάζει από εμπειρίες και προσπάθειες μιας ζωής για την αναζήτηση της αλήθειας και του Εαυτού. Αναφέρω τον Εαυτό με κεφαλαίο Ε, γιατί παρόλο μπορεί να είμαστε ένα κόκκος άμμου στο τεράστιο σύμπαν και τα μυστήρια που μας περιβάλουν. εν τούτοις μέσα μας περικλείουμε το ίδιο το σύμπαν με τις αμέτρητες δυνατότητές του. Θα ήταν σκόπιμο να αγγίξουμε και να εξετάσουμε έστω και λίγο την αλήθεια του για να μάθουμε ποιοι είμαστε. «Ο ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ» (Σωκράτης)
Έχετε δηλώσει πως θα θέλατε η καρδιά σας να είναι πάντα παιδική. Θεωρείτε πως αν όλοι μας επιδιώξουμε κάτι τέτοιο, θα καταφέρουμε να γίνουμε πιο άνθρωποι;
Τα παιδιά είναι αθώα. Όταν έρχονται στο κόσμο γνωρίζουν μόνο την εξάρτηση και την αγάπη για τους ανθρώπους που τα φροντίζουν. Είναι λευκές σελίδες που πάνω τους γράφονται στη συνέχεια όλα τα προβλήματα των μεγάλων. Αυτά τα συναισθήματα κάποτε, όταν ήταν και οι μεγάλοι παιδιά, ήταν αγνά. Στη συνέχεια αλλοιώθηκαν από τις άμυνες και τις δυσκολίες που προκύπτουν από την επαφή τους με άλλους ανθρώπους. Ιδανικά θα έπρεπε να έχουμε… εξετάσει το βίο μας και τον εαυτό μας πριν τολμήσουμε να αναθρέψουμε παιδιά. Τότε θα ζούσαμε σε μια καλύτερη κοινωνία και θα γινόμαστε κι εμείς καλύτεροι άνθρωποι.
