Η συνάντηση μας με τον χορογράφο Αλέξανδρο Κουζίτσκιν, έγινε στο φουαγιέ του Θεάτρου Κατερίνα Βασιλάκου_Μαριάννα Τόλη, λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης «Το Δώρο της Παπλωματούς» που ανέλαβε μαζί με άλλους στενούς συνεργάτες της αείμνηστης Μαριάννας Τόλη, να ανεβάσουν ξανά στη παιδική σκηνή, τιμώντας έτσι τη μνήμη της.
Ο Αλέξανδρος Κουζίτσκιν, δεν είναι ένας τυχαίος καλλιτέχνης. Σπούδασε σκηνοθεσία και χορογραφία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Πολιτισμού και Τέχνης της Μόσχας, και πιάνο στο Μουσικό Ωδείο. Στην Ρωσία συνεργάστηκε με το Ρώσικο θέατρο εθνικού χορού και με την Κρατική πολυβραβευμένη αξιέπαινη ομάδα χορού της Ρωσίας “Σουβενίρ” αλλά και την ομάδα λαϊκού χορού “Ροσίνκα. Στην Ελλάδα ήρθε το 1997 και από τότε μετράει πολλές θεατρικές και τηλεοπτικές συνεργασίες.
Με αφορμή την πρεμιέρα του παιδικού έργου “Το Δώρο της Παπλωματούς” συναντήσαμε το χορογράφο της παράστασης Αλέξανδρο Κουζίτσκιν. Μας μίλησε για την επιθυμία της Μαριάννας Τόλη να ανέβει ξανά στο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου_Μαριάννα Τόλη, για τον ένα χρόνο απουσίας της αλλά και για τον ίδιο.
μιλάει στη Λαμπριάνα Κυριακού
Άδειο το θέατρο χωρίς τη Μαριάννα Τόλη Κύριε Κουζίτσκιν…
Δυστυχώς η απουσία της Μαριάννας Τόλη είναι αισθητή, όχι μόνο σε εμένα αλλά και σε όλους τους συνεργάτες της. Μαζί της, είχαμε ζήσει και εύκολες αλλά και δύσκολες στιγμές, που πάντα υπάρχουν στο θέατρο. Αυτό όμως μας έδενε περισσότερο. Με αποτέλεσμα, να γινόμαστε όλοι μαζί, μία οικογένεια! Μία έκφραση της, που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν, όταν αποκαλούσε την ομάδα μας “καρδιακή”.
Πώς έσμιξαν οι δρόμοι σας;
Η πρώτη μας συνεργασία ήταν το 2001 στην παιδική σκηνή του Εθνικού θεάτρου με την παράσταση “Ο Μαγικός κόσμος της αγάπης”, ως χορευτής. Το 2005 έγινα βοηθός χορογράφου του Chet Walker, ο οποίος τότε ήταν χορογράφος της. Το 2007 όμως η κ.Τόλη, μου εμπιστεύτηκε εμένα, αυτήν την θέση.
Τι είναι αυτό που σας λείπει από τη Μαριάννα Τόλη;
Αυτό που μου έκανε εντύπωση πάντα, ήταν η άψογη και ευγενική συμπεριφορά απέναντι σε όλους τους συνεργάτες της. Αυτό μου λείπει πραγματικά, γιατί σε αυτόν τον χώρο είναι σπάνιοι τέτοιοι άνθρωποι.
Ήταν τρομερά ευαίσθητη αλλά και ευαισθητοποιημένη. Δεν ασχολήθηκε τυχαία με την παιδική σκηνή. Εσείς, που ήσασταν πολλά χρόνια συνεργάτης και φίλος της και τη γνωρίζατε καλά, τι ήταν αυτό το διαφορετικό που απαιτούσε να υπάρχει στις παραστάσεις της;
Απαιτούσε επαγγελματισμό και συνήθως επέμενε στις λεπτομέρειες. Κάτι το οποίο εκφράζει και εμένα. Όμως αυτό το κατάφερνε χωρίς να μας μεταδώσει το παραμικρό άγχος, νευρικότητα ή οτιδήποτε άλλο που θα έφερνε άσχημο κλίμα μέσα στο θίασο.
Τι ήθελε από τις δικές σας χορογραφίες;
Ήθελε να κυριαρχεί το συναίσθημα και η φαντασία στις χορογραφίες μου. Να υποστηρίζουν το νόημα της παράστασης και να δημιουργούν συναρπαστικές εικόνες στην διάρκεια της. Βέβαια ήθελε να υπάρχουν και χιουμοριστικά στιγμιότυπα μέσα σε αυτές. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι οι παραστάσεις της απευθύνονται σε παιδιά.
Της άρεσε να ακούει να γελούν και να συμμετέχουν.
Τελευταία της επιθυμία ήταν να ανέβει ξανά Το Δώρο Παπλωματούς;
Η παπλωματού ήταν ένα πολύ αγαπημένο της παραμύθι, η πρώτη παράσταση που ανέβασε στο θέατρο Βασιλάκου, το δικό της θέατρο, το οποίο ανακαίνισε εξαρχής με τόση αγάπη και τόσο απλόχερα ώστε να γίνει ενα μικρό στολίδι στον Κεραμεικό. Με αυτή την παράσταση θέλησε να κλείσει αυτόν τον κύκλο.
Γιατί αυτό το έργο και όχι τον «Μολυβένιο Στρατιώτη», ή την «Πεντάμορφη και το τέρας». Τι ξεχωριστό έχει;
Πιστεύω ότι η παπλωματού ήταν μια συμβολική παράσταση για όλους μας, αλλά και για εκείνη. Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι εργάστηκαν μαζί της, στο πρόσωπο της Μαριάννας έβλεπαν την δική τους «παπλωματού», τον άνθρωπο που είχε για όλους, καλοσύνη, αγάπη, δοτικότητα και χαμόγελο.
Αυτή η παράσταση ανεβαίνει γιατί είναι ένα μάθημα ζωής για όλους τους θεατές μικρούς και μεγάλους που η Μαριάννα ακόμη και μέσα από την απουσία της, θέλει να μας θυμίσει ξανά!
Την Κυριακή 13 Οκτωβρίου, η αυλαία για την «Παπλωματού» ανοίγει, αυτή τη φορά υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες τις δικές σας. Θα κρατήσετε τη γραμμή της ή έχουν γίνει κάποιες αλλαγές;
Εννοείται θα κρατήσω όλες τις σκηνοθετικές οδηγίες της Μαριάννας Τόλη. Αλλαγές θα γίνουν μόνο στους φωτισμούς και τα βίντεο, όπως επίσης θα γίνουν μικρο προσαρμογές στα σκηνικά.
Ποια είναι η ιστορία της Παπλωματούς;
Είναι μία τρυφερή ιστορία που μιλά για την αξία της γενναιοδωρίας και την ομορφιά της προσφοράς. Ένα κορίτσι αφήνει τον τόπο της και ψάχνει να βρει την αληθινή ευτυχία. Μα αυτό πού ανακαλύπτει είναι άνθρωποι φτωχοί και δυστυχισμένοι. Θέλοντας να βοηθήσει φτιάχνει τα πιο όμορφα παπλώματα και τα χαρίζει στους φτωχούς.
Ένας άπληστος όμως βασιλιάς, με μαζεμένους όλους τους θησαυρούς του κόσμου στο παλάτι του, ψάχνει να βρει αυτό που θα του χαρίσει έστω ένα χαμόγελο. Της ζητάει λοιπόν ένα από τα πανέμορφα παπλώματα της, που με μαγικά λες δάχτυλα έραβε.
Θα φτιάξει άραγε η παπλωματού ένα τέτοιο πάπλωμα για τον βασιλιά;
Περισσότερα για την παράσταση: «Το δώρο της Παπλωματούς» από τον Οκτώβρη στο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου_Μαριάννα Τόλη
Τι διδάσκει στους μικρούς μας φίλους;
Η παπλωματού διδάσκει καλοσύνη, προσφορά, πίστη, αισιοδοξία, ευγένεια, δικαιοσύνη, φιλανθρωπία, αλληλεγγύη. Είναι ενάντια στην απληστία.
Ας πάμε σε σας και στην ιδιότητα σας Ένας χορογράφος πως προσεγγίζει μια παράσταση;
Ένας χορογράφος οφείλει να προσεγγίζει την έννοια της κάθε στιγμής του έργου. Το πραγματικό με το φανταστικό στα μάτια μου γίνονται “ένα” και η έμπνευση δεν αργεί να έρθει.
Πώς πιστεύετε ότι συμβάλλει η κίνηση και ο χορός σας στην ανάδειξη της ιστορίας της Παπλωματούς;
Η κίνηση και ο χορός σε ένα μιούζικαλ, είναι μορφή έκφρασης όπως και υποκριτική. Αυτά τα δύο μαζί δίνουν έναν πολυδιάστατο χαρακτήρα σε όλους τους ρόλους μιας παράστασης. Στην προκειμένη περίπτωση ο ρόλος της παπλωματούς ζωγραφίζεται χορευτικά και ερμηνεύεται από τους ηθοποιούς. Με τις χορογραφίες λοιπόν ζωντανεύει και συμπληρώνεται.
Ο χορογράφος είναι λίγο σκηνοθέτης και ο σκηνοθέτης λίγο χορογράφος. Αν συμπλεύσουν δημιουργείται ένα υπέροχο αποτέλεσμα.
Πώς είναι για ένα Ρώσο καλλιτέχνη να ζει και να εργάζεται στην Ελλάδα. Ήταν εύκολο να προσαρμοστείτε;
Δυσκολεύτηκα μόνο την πρώτη χρονιά μέχρι να αποκτήσω τις κατάλληλες γνωριμίες που είχαν να κάνουν με τον χώρο. Μετά τα πράγματα ήρθαν μόνα τους.
Βιώσατε ποτέ το ρατσισμό;
Δεν θα έλεγα ότι βίωσα ρατσισμό. Το αντίθετο. Εμένα οι Έλληνες με στήριξαν και με βοήθησαν στην άνοδο της καριέρας μου.
Δεν είστε τυχαίος καλλιτέχνης. Έχετε συνεργαστεί από το 1997 με πολλές θεατρικές παραγωγές και σε εορταστικά shows γνωστών εταιριών. Πως θα περιγράφατε την πορεία σας μέχρι τώρα;
Δεν έχω παράπονο. Δούλεψα σκληρά και ευτυχώς η πορεία μου σε αυτό το χώρο τα 22 χρόνια ως χορευτής και αργότερα ως χορογράφος ήταν λαμπρή. Ούτε που φανταζόμουν ότι κάποτε θα έκανα τόσο πράγματα. Είμαι χαρούμενος που τα κατάφερα.
Τέλος, τι δε θα ξεχάσετε από τη Μαριάννα Τόλη και θα κουβαλάτε πάντα μέσα σας;
Πολλά είναι αυτά που δεν θα ξεχάσω από την Μαριάννα Τόλη. Αλλά το κυριότερο είναι ότι ήταν συναισθηματικά γενναιόδωρη και ήξερε να συγχωρεί τα ανθρώπινα λάθη. Ήταν ιδιαίτερος άνθρωπος, φιλοσοφημένη, εγκάρδια και ήρεμη… τόσο που σκεφτόμουν ότι μας φερόταν σαν “μάνα” στα παιδιά της. Η μητρική στοργή της ξεχείλιζε και μας αγκάλιαζε.
Μία καλή νεράιδα όπως εκείνες στα παραμύθια!!!
Καλή επιτυχία λοιπόν.
Σας ευχαριστούμε πολύ!
Πηγή: avecnews.gr
