Η σύγχρονη νεράιδα των παραμυθιών μιλά για την παράσταση “Μολυβένιος στρατιώτης”, την αγάπη και τον μονάκριβο γιο της!
Αν γράφαμε… παραμύθι, θα είχε τον ρόλο της καλής νεράιδας. Δεν είναι μόνο τα χρώματα και τα χαρακτηριστικά του προσώπου της που ταιριάζουν γάντι με τις λαμπερές ηρωίδες που βλέπουμε στα παιδικά βιβλία, είναι η συνολική αίσθηση που αφήνει αυτή η γυναίκα σε όποιον τη συναντά, λες και κρατά ένα μαγικό ραβδί και μεταμορφώνει τη μαυρίλα σε φως και τη μιζέρια σε δύναμη και αισιοδοξία… Και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή, ίσως γι’ αυτό η κυρία Μαριάννα Τόλη έγινε καλλιτέχνης και γνωρίζει τόσο μεγάλη επιτυχία με τα παραμύθια που ανεβάζει στη θεατρική σκηνή.
Τη συναντήσαμε λίγο μετά την φαντασμαγορική πρεμιέρα του «Μολυβένιου Στρατιώτη» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν που φέτος παρουσιάζεται στο νέο θέατρο της Κατερίνας Βασιλάκου. Η ίδια επιμελείται τη σκηνοθεσία, τη διασκευή και τους στίχους και το θέαμα είναι καθηλωτικό… Και τι δεν ετοίμασε! Τραγούδια, χορούς, μαγικά σκηνικά και κοστούμια, 3d animation, πολύχρωμα φώτα, όλα είναι παραμυθένια. Η μπαλαρίνα μοιάζει ψεύτικη, το ίδιο και ο στρατιώτης. Η αγάπη τους όμως είναι αληθινή και μαζί με όλους τους άλλους πρωταγωνιστές εντυπωσιάζουν στη σκηνή….
1. Ο Μολυβένιος Στρατιώτης του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν γίνεται φέτος 179 ετών! Τι είναι αυτό που τον κρατάει «ζωντανό» μέχρι σήμερα;
Ζωντανό και αιώνιο παραμένει κάτι που άπτεται θεμάτων, όπως η αγάπη και η ανθρώπινη θυσία. Μέσα από αυτές τις έννοιες, ο άνθρωπος εξελίσσεται σε ένα ον που μετουσιώνει την αδύναμη πλευρά του σε κάτι σχεδόν υπεράνθρωπο. Αψηφά την ζωή του για ένα ιδανικό, για ένα μεγάλο και αγνό αίσθημα, για τον συνάνθρωπό του. Η θυσία της μπαλαρίνας και η μεγάλη αγάπη που ανέπτυξε με τον κουτσό στρατιώτη, μας εμπνέει και μας συγκινεί γιατί ίσως και εμείς να μπορούσαμε να θυσιαστούμε για την αγάπη. Αυτό θα δημιουργούσε περισσότερη αγάπη για τους γύρω μας και για τον κόσμο που ζούμε.
2. Τον «Μολυβένιο Στρατιώτη» υποδύεται ο Ίαν Στρατής. Με ποια κριτήρια τον επιλέξατε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο;
Ο Ίαν ήρθε σαν ένα λευκό χαρτί έτοιμος να μάθει και να ενταχθεί στην ομάδα αυτού του Μιούζικαλ με ένα τεράστιο προσόν …η μάλλον τρία προσόντα: Μια απίστευτη φωνή, μια δυναμική παρουσία και μια εξαιρετική ακρόαση που διαφαινόταν ένα παράξενο και πηγαίο ταλέντο. Δουλειά μου είναι να παρατηρώ και να προβάλλω αυτά τα ταλέντα, μέχρι να ωριμάσουν στη σκηνή και να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Τολμώ να πω, πως και ο Ίαν όπως και οι υπόλοιποι ηθοποιοί προσέθεσαν πολλά πρωτότυπα στοιχεία σε αυτό το έργο. Θα σας φανεί παράξενο, αλλά όταν ήρθε, δεν ήξερα την μέχρι τότε τηλεοπτική του επιτυχία. Τον είχα δει όμως δύο λεπτά να τραγουδάει σε ένα βίντεο στο μιούζικαλ Εβίτα και εντυπωσιάστηκα.
3. Ετοιμάσατε, όπως και πέρυσι με τον Μικρό Πρίγκιπα, μια υπερπαραγωγή! Τι θα δουν λοιπόν φέτος τα μικρά και μεγάλα παιδιά;
Δεν μπορώ να αναλύσω την τρέλα αυτής της παράστασης πέραν του χρώματος, του χιούμορ, της εξαιρετικής μουσικής και χορογραφίας και του υπερβατικού ταλέντου αυτής της ομάδας που ξεπερνάει τα ελληνικά δεδομένα. Οι θεατές και οι θεατράνθρωποι φεύγουν με την απορία πως μπορούν άνθρωποι να κάνουν όλα αυτά τα πράγματα που θα δείτε. Που βρίσκουν την αντοχή και την ενέργεια για να κάνουν κάτι τέτοιο. Τα παιδιά και οι γονείς φεύγουν τραγουδώντας και χορεύοντας. Γιατί η ενέργεια της παράστασης τους ακολουθεί για πολλές μέρες μετά.
4. Έχετε διασκευάσει το τέλος του κλασικού παραμυθιού του Άντερσεν. Τι σκοπό εξυπηρετεί αυτή η αλλαγή;
Φαντάζεστε ένα μικρό παιδάκι που ταυτίζεται με τους υπέροχους ήρωες και έρχεται σε επαφή με την πραγματική και χωρίς ιδιοτέλεια αγάπη για πρώτη φορά, στο τέλος να δει και τους δύο ήρωες να πεθαίνουν χωρίς κάθαρση χωρίς μια αχτίδα ελπίδας και με το κακό να νικά το καλό; Μοιάζει λίγο με Σαιξπηρικό δράμα όχι κατάλληλο για μια ευαίσθητη παιδική ψυχή. Τι να απαντήσει ένας γονιός στο παιδί του όταν τελειώσει το έργο στην ερώτηση: Γιατί μαμά (η μπαμπά) πέθαναν; Τι είναι θυσία; Και ίσως φύγει από το θέατρο λυπημένο και απορημένο. Δεν είναι αυτός ο ρόλος ενός θεατρικού έργου για παιδιά. Πρέπει να προσφέρουμε μια κάποια λύτρωση.
5. Πώς μεγαλώνει ένα παιδί που παρακολουθεί από μικρή ηλικία θέατρο, σε σχέση με ένα παιδί που δεν έχει ζήσει ποτέ μια αντίστοιχη εμπειρία;
Ανοίγουν οι ορίζοντες της φαντασίας του. Ανακαλύπτει μια νέα αισθητική. Ταυτίζεται με πολλούς χαρακτήρες και διευρύνει την προσωπικότητα του. Διαλέγει τι του πηγαίνει και τι όχι. Τα χρώματα, ο χορός και η μουσική κάνουν την ψυχή του πιο πλούσια και ανοίγουν διάπλατα πόρτες μελλοντικές που ξεπερνούν το στενό του περιβάλλον.
6. Υπάρχει μια φράση ή μια σκηνή με κάποιο μικρό παιδί που έχει χαραχτεί στη μνήμη και στην καρδιά σας και θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Κάποτε σε μια παράσταση της Μαίρη Πόππινς που έκανα για τα σπαστικά παιδιά, βγαίνοντας ένα παιδάκι σε καροτσάκι, ανάπηρο είπε: «Μετά από αυτή την παράσταση τι άλλο να ζητήσει κανείς από τον Θεό!» Νομίζω πως αυτή η φράση με έκανε καλύτερο άνθρωπο.
7. Ασχολείστε πολλά χρόνια με το παιδικό θέατρο, βλέπετε διαφορές στις γενιές ή παρατηρείτε αυτό που πιστεύουν πολλοί πως “τα παιδιά είναι πάντα… παιδιά”, όσο κι αν εξελίσσεται η ζωή, η κοινωνία και η τεχνολογία;
Αυτές τις δύο ώρες που τα φιλοξενούμε στην παράστασή μας δεν καταλαβαίνω τη διαφορά. Συμμετέχουν και ενθουσιάζονται, προσέχουν και μοιάζουν να διψούν για ποιότητα. Αλλά όταν βρίσκονται μακριά από την επιρροή της τέχνης ή του καλού θεάτρου βλέπω πράγματα που με ανησυχούν για το μέλλον τους και για το μέλλον όλων μας, καθότι εκείνα θα μας οδηγήσουν τα επόμενα χρόνια. Αν σκληρύνει η καρδιά τους, θα σκληρύνει και η ζωή η ίδια. Γιατί τα παιδιά είναι το μέλλον και το παρόν.
8. Έχετε έναν γιο, τον Χριστόφορο. Πόσο χρονών είναι τώρα; Υποθέτω ότι τον μεγαλώσατε λέγοντας του πολλές ιστορίες. Είναι ο αυστηρότερος κριτής σας;
Ο γιός μου είναι 22 χρονών και ήταν πολύ ώριμος από πολύ μικρός. Έχει το χάρισμα να μην είναι εξυπνάκιας και να βλέπει τα καλά εκεί που υπάρχουν. Δεν έκρινε τα έργα μου σαν ένα παιδί που ήθελε να ευχαριστήσει την μητέρα του. Τα παρατηρούσε σαν ένας σοφός κριτικός θεάτρου. Με εντυπωσίαζε ο τρόπος του. Οφείλω να πω πως τα έβρισκε όλα πολύ ενδιαφέροντα, εκφραζόταν θετικότερα για τα δικά μου έργα σε σύγκριση με άλλες παραστάσεις και ερχόταν με χαρά …μία φορά! Μου έδινε έτσι το στίγμα του πως είχε μια δική του προσωπικότητα σα να μου έλεγε: «Καταλαβαίνω και μου αρέσει αυτό που βλέπω αλλά εγώ είμαι τεχνοκράτης.»
9. Που μπορούμε να φτάσουμε με οδηγό την … αγάπη;
Η αγάπη όντας αιώνια δεν έχει όρια. Ούτε ξέρουμε που μπορεί να μας οδηγήσει. Υποψιαζόμαστε όμως από μικρές εμπειρίες πως, λίγο να την αγγίξουμε, θα φωτιστούμε ολόκληροι και θα ζεσταθεί το είναι μας. Δε θα μας πλησιάζει ούτε το άγχος ούτε η αγωνία γιατί η αγάπη σαν θεραπεία απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο και φέρνει ευτυχία. Αναφέρομαι όμως στην αγάπη που δεν είναι κτητική, ούτε εγωιστική, αλλά σε μια αγάπη που ο άνθρωπος ωστόσο μπορεί να βιώσει. Είναι μια αγάπη υπερβατική σαν την αγάπη που βιώνουν οι ήρωες του Μολυβένιου Στρατιώτη. Αυτή τους οδήγησε σε άλλα μονοπάτια που λίγοι τα καταλαβαίνουν αλλά με κάποιες θυσίες όλοι μπορούν να τα ζήσουν.
10. Ποιο είναι το δικό σας αγαπημένο παραμύθι και γιατί;
Ο Μολυβένιος Στρατιώτης για τους λόγους που ανέφερα πιο πριν.
11. Υπάρχει κάποιο παραμύθι που να ταιριάζει “γάντι” με αυτά που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια ως χώρα ή θα διασκευάζατε εσείς κάποιο από τα υπάρχοντα, “πειράζοντας” το τέλος του;
Αυτή η ερώτηση θέλει πολλή σκέψη και είναι ένα κίνητρο για μελλοντικά σχέδια, αλλά αν το έκανα φοβάμαι πως δεν θα ήταν παραμύθι για παιδιά, άλλα ένα έργο για γερές καρδιές και για μεγάλους με όλη την σκληρότητα που αντικατοπτρίζει η εποχή μας.
12. Τι θα ζητήσετε από τον Άγιο Βασίλη φέτος;
Καλοσύνη!
Πηγή: star.gr
